The mysteries of Myanmar

Varen over Inle Lake, e-biken door het landschap vol tempels in Bagan, een (afgebroken) trekking door de bergen van Kyaukme en citytrippen in Yangon, Mandalay en Pyin Oo Lwin. Dit is het verhaal van onze reis dwars door Myanmar!

Na 3 maanden Nepal was het dan eindelijk tijd voor een nieuw land: Myanmar. We keken hier erg naar uit. Myanmar heeft relatief gezien nog maar weinig toerisme door haar controversiële verleden. Doordat er veel mensenrechten geschonden werden was er tot 2010 een boycot op het toerisme. Nu is het land open, en volop in ontwikkeling. Sommige delen zijn echter nog steeds onveilig en off limits voor toeristen. Andere delen nag je wel komen, maar met permit en begeleiding van gids. Wij reisden alleen door het vrij toegankelijke deel. Hierbij letten we op dat zoveel mogelijk geld van wat we uitgaven in handen kwam van de lokale bevolking en niet van de overheid.

Op 25 december -eerste kerstdag- om 05.30u landde ons vliegtuig, na een enorme omweg via Doha (Qatar), in Yangon: de huidige hoofdstad van Myanmar. Kerstavond hebben we door mogen brengen op het ultra-moderne vliegveld van Doha. Ons kerstdiner bestond uit een heerlijke pizzaslize, salade en een grote mok thee en koffie. Met uitzicht op de woestijn van Qatar was het een bijzondere manier om kerstavond door te brengen...
We waren onderhand alweer meer dan 24 uur wakker, maar voordat we op zoek konden naar een guesthouse hadden we eerst de taak om in alle vroegte langs de Thaise ambassade te gaan, om alvast ons visum te regelen voor het volgende land. Daar aangekomen bleek het een feestdag te zijn waardoor de ambassade gesloten was... Balen. Toen maar de bus gepakt naar het centrum en ons laten afzetten vlakbij het guesthouse dat werd geadviseerd in ons e-reisboek 'Budget Burma', geschreven door twee enthousiaste budget travellers die in elk land proberen op een zo laag mogelijk budget zoveel mogelijk te doen. En geluk, Mahabandoola Guesthouse zou die ochtend een kamer vrij krijgen. Na twee uur knikkebollen op een bankje konden we ons bed in rollen.
Begin van de middag toch maar weer proberen om op te staan, om een beetje in het ritme te komen. Maar balen, Joshi was ziek geworden vanaf het moment dat we aankwamen... Waarschijnlijk nog een souvenirtje uit Nepal. Vastgeketend aan het toilet zat er niets anders op dan binnen te blijven en de verkenning van Yangon uit te stellen. Jeroen is er in z'n eentje telkens korte stukjes op uit gegaan, om elke paar uur weer terug te komen met water en fruit (en soms een filmpje van een puppy om haar een beetje op te vrolijken). Helaas had Joshi het flink te pakken waardoor we de eerste 3 dagen eigenlijk niets hebben kunnen zien. De laatste dag ging het gelukkig al iets beter waardoor we nog de grootste pagoda van het land hebben kunnen bezoeken, Shwedagon Paya. Een enorme ronde kolos, volledig bedekt met bladgoud en wel 130 meter hoog.
Tussendoor is het gelukkig nog wel gelukt, met de tanden op elkaar weliswaar, om het visum voor Thailand te regelen. Een lekker begin dus (of waarschijnlijk een slecht afscheidscadeautje vanuit Nepal...).
We kregen de eerste dagen al wel diverse culturele gebruiken van het land mee;
-longi's: een soort omslagrok die wordt gedragen door mannen en vrouwen,
-traditionele make-up: gele vegen op onder andere de wangen,
-noodles: overal zijn rijstnoedels te verkrijgen,
-rare auto's: stuur rechts en ook rechts rijden,
-smooching: een soort kussend geluid om aandacht te trekken,
-rode pruimtabak: vooral veel mannen kauwen dat en tuffen dat op straat weer uit, overal zie je rode vlekken en mensen met rode en verrotte tanden.
Duidelijk is ook dat we weer in een land zijn waar toeristen nog een uitzondering zijn: we worden weer gefotografeerd, veel aangesproken, aangestaard en nagezwaaid. Mensen zijn duidelijk blij met ons.. :).

De volgende halte na Yangon was het mooie meer Inle Lake, 12 uur met de nachtbus naar het noord-oosten. Met deze nachtbus spaarden we meteen een overnachting uit, handig in dit land waar de accommodatieprijzen elk jaar bijna verdubbelen door alle taxes die de overheid erop heft.
Na weer een aankomst in alle vroegte, en een lekker dutje, huurden we 's middags een fiets om de omgeving te bekijken. We fietsten onder andere naar een wijngaard om te genieten van het uitzicht op het meer. Prachtig!
De volgende dag hebben we een volle dag met een longtailboat over het meer gevaren, samen met twee andere Nederlanders die we hebben leren kennen in de nachtbus. Met de boot kregen we een goede kans om de oude ambachten van dichtbij te bekijken. Bijvoorbeeld vissers die staand met hun been een peddel bedienen, en oude methoden om zilver en goud te bewerken en sigaren te rollen. Was best lekker trouwens die sigaar met steranijs en kruidnagel! Wat een prachtige, gezellige dag!

Daarna was de beurt aan het mysterieuze en prachtige Bagan. Bagan heeft een historisch gebied van enkele kilometers groot waar meer dan 4000 tempels en pagodes zijn gebouwd door enkele koningen die lang geleden leefden. Een koning was destijds bekeerd en het land zou daarna het boeddhisme aanhangen. Geïnspireerd door zijn nieuwe geloof bouwde deze koning vele tempels, wat werd voortgezet door de volgende koningen. Het resultaat is een uniek, mysterieus en indrukwekkend landschap. Het is onbeschrijfelijk om daartussen rond te dwalen en de dag af te sluiten met een zonsondergang vanaf een pagoda waar we op mochten klimmen.
Bagan zit absoluut in ons rijtje van het meest mooie en bijzondere cultureel erfgoed en uitzicht dat we ooit hebben gezien.
Ook oudjaarsavond hebben we in Bagan mogen vieren. We vonden een grappig tentje, met een lokale man die absoluut niet kon zingen, en vanaf een uur of 10 al steeds 'Happy Newyear' riep :-). Daar hebben we ons tegoed gedaan aan een cocktail. Zo zijn wij, met een graadje of 20 :-P het nieuwe jaar in gegaan. Er was zelfs wat vuurwerk!

In Bagan vonden we een rechtstreekse bus naar Pyin Oo Lwin. Dit stadje is lange tijd de zomerbasis geweest van de Britten die het land lange tijd hebben bezet. Pyin is wat hoger gelegen en daarom wat koeler tijdens de zomermaanden. De Engelse invloed was nog goed te zien, er waren vele gebouwen in de Engelse stijl en zelfs een mini Big Ben!
Op een mooie botanische tuin en een leuke dag- en nachtmarkt na had het stadje echter niet zoveel te bieden. Ach zulke 'so-so' plekjes zitten er ook weleens tussen als je zo'n lange reis maakt.

Dit keer vervolgden we onze weg met de trein in plaats van de bus, naar Kyaukme. Een klein niet toeristisch stadje in de bergen waarvanuit je goede trekkings kunt doen.
We hadden bewust voor de trein gekozen omdat deze route de meest bijzondere van heel Myanmar is. De trein gaat hierbnamelijk over het Gotheik Viaduct, een enorm hoge overgang waarmee een diepe kloof wordt overbrugt. De trein in Myanmar is zelf ook al de moeite waard om een keer mee te maken. Met zeer interessante vering in de onderstellen voelt het alsof je in een houten rollercoaster keihard door bochten, heuvels en dalen wordt geslingerd :-). En ook al voelt het keihard, de trein gaat superlangzaam: het stuk van 5 uur met de trein duurt zo'n 2 uur met de bus. Dat was dus ons ochtendje pretpark ervaring in de Shan-state van Myanmar.

In Kyaukme hadden we van tevoren een trekking van 3 dagen besproken, met een mix van motorscooter rijden, hiken en homestays in bergdorpjes.
Alleen vette pech, al de eerste nacht homestay speelde de bacterie die Joshi in Yangon had gevloerd weer op. Het was een lange nacht... Volledig uitgeput zat er de volgende ochtend niets anders op dan de trekking te onderbreken en weer terug te rijden naar het guesthouse in Kyaukme.
Daar hebben we maar een aangename kamer gehuurd om een aantal dagen uit te kunnen zieken en aan te sterken. We hadden dus wel pech in Myanmar. Zeker omdat de trekking een van de hoogte punten van de reis door dit land zou worden. Maar nog belangrijker is onze gezondheid. Zover van huis, met zeer beperkte middelen om ons heen kunnen en willen we ons geen risico's permitteren. Die trekking komt dan wel weer in een ander land.

Eigenlijk stond Hsipaw nog op het programma, maar omdat we wat langer in Kyaukme zijn gebleven om aan te sterken zou dat een te grote haastklus gaan worden. Daarom zijn we toen maar direct doorgegaan naar Mandalay, de laatste stop in Myanmar.
Mandalay is een grauwe grote stad bestaande uit één groot 'grid' aan straten zoals in New York. Net ten zuiden van de stad ligt echter een prachtig meer waarover de bekende U-Bein bridge is gebouwd. De langste houten palen brug van de wereld. De zonsondergang, waar deze plek ook om bekend staat, is hem helaas niet geworden omdat het te bewolkt was, maar het was erg mooi om over de brug te lopen en te genieten van het uitzicht met onder andere alle vissers die her en der tot hun middel in het water stonden om met een klein bamboo hengetje hun inkomsten bij elkaar te vangen.

Morgenochtend rijden we alweer naar het vliegveld om Myanmar te verruilen voor Thailand. Via Bangkok zullen we direct doorvliegen naar Chiang Mai. Net iets meer dan een jaar geleden hebben we Chiang Mai ook al een keer aangedaan. Toen als vakantieganger, dit keer als reiziger.
Na drie dagen zullen we iets naar het noorden reizen waar we aan een volgend vrijwilligersproject zullen deelnemen op een 'mindfullfarmers' boerderij.

Myanmar was een prachtig land met als absolute hoogtepunten Bagan en Inle Lake. We zijn blij dat we het land nu nog hebben kunnen ontdekken nu het massatoerisme het land nog niet helemaal heeft bereikt. In de mate waarmee het toerisme groeit zal dit echt nog geen 5 jaar meer duren...
Dus voor wie nog een glimp wil meekrijgen van het echt Burma, wacht niet te lang meer!