Gooooodmorning Vietnam!!

En daar gingen we dan; in een bus vol Laotianen, met slechts twee andere toeristen, omdat deze grensovergang (Mouang Khua - Dien Bien Phu) off-the-beaten track is, en nauwelijks door toeristen wordt gebruikt. Ergens hoog in de bergen checkten we uit bij de douane van Laos, en een paar kilometer verder konden we weer inchecken bij de douane van Vietnam. Voor de laatste keer een grensovergang, want Vietnam is ons laatste land in deze enorme reis..
Na 4 enigszins hobbelige uurtjes bereikten we Dien Bien Phu. Gelukkig hadden we ons er al goed op ingesteld dat het er hier anders aan toe zou gaan als in Laos, maar alsnog kwam de stormvloed aan buskaart-handelaars en hostel-eigenaars hard op ons dak. Ja, het gaat er hier hard aan toe. Álles is hier harde handel, en vraagt om de nodige skills en dikke huid om te kunnen doorstaan. Na ons letterlijk te hebben losgeworsteld van de duwende en trekkende menigte, konden we even orde op zaken stellen, en was de eerste taak om een plekje te vinden voor de nacht.
Zoals we onderhand wel gewend waren betekende dit de gebruikelijke routine van eerst even de overgang maken naar een nieuwe munteenheid. Even een paar prijzen opvragen en omrekenen naar de currency van het laatste land, om te kunnen beoordelen of het 'duurder' is of 'goedkoper' (hoezo euro's.. Die rekenen we straks waarschijnlijk om naar bath, kip of dong ;)). Nog even het matras testen (belangrijk in Azië, want soms zijn het harde planken vermomd als Aupings), flink onderhandelen over de prijs, en het is het tweede hostel geworden, op nog geen 400 meter van het busstation. Check.
Toen was er lokaal geld nodig. Pinautomaat gezocht, en als een multimiljonair 4 miljoen Vietnamese Dong opgenomen. Check.
En daarna waren de bustickets voor de volgende nacht met de nachtbus naar Hanoi aan de beurt. Dat betekende dus weer terug naar het slagveld :-). Daar was het een iene-miene-mutte tussen 6 verschillende busmaatschappijen, dus we kozen degene met de leukste naam. Check.
Toen hadden we trek. In de straat tegenover het hotel zaten 6 tentjes met allen hetzelfde menuutje (inclusief 6 keer de foute vertalingen in het Engels), dus dat maakte de keuze makkelijk. Een gebakken vis, groentensoepje en een paar koppen gratis thee verder was het buikje weer blij. Check.
En zo waren we in een paar uurtjes weer helemaal geland, bijgevuld, omgerekend en klaar voor ons laatste land!

Dien Bien Phu
Staat bekend om de belangrijke strategische positie die het had in de oorlog. De Fransen hebben deze plaats vanuit Laos een tijd bezet gehouden om van daaruit de Vietnamezen onder vuur te leggen. Na een bloedige strijd zijn de Fransen door de Vietnamezen verslagen/teruggedrongen. Rondom deze plaats zijn vele oorlogsslachtoffers gevallen. Op dit moment is dit nog goed terug te zien aan de grote begraafplaatsen en verschillende oorlogsmonumenten. Daarnaast zijn enkele belangrijke plaatsen bewaard gebleven, zoals oude leiderposten, een heuvel waar een groot deel van de slag heeft plaats gevonden en een oude brug. Ook was er een groot museum wat een indrukwekkend beeld gaf van de tijd van oorlog, gezien door de ogen van de Vietnamezen.
Veel meer dan dit stuk historie was er dan ook weer niet, dus na een volle dag verkennen gingen we door naar Hanoi met de nachtbus.

Hanoi
En die nachtbus was vól.. Ramvol. Niet alleen alle stapelbed-ligstoelen waren vol, maar ook het hele gangpad lag bezaaid met slapende mensen. Dit rit was lang, amper geslapen. Zo gaat dat dus gewoon hier in heel Azië. Elke keer als je denkt, "die bus zit nu wel echt vol, er kunnen zeker geen mensen meer bij", dan toch stopt hij gewoon nog een keer of 6 en worden er nog 10 mensen bijgepropt :-).
Aangekomen in Hanoi hebben we de lokale bus naar het centrum gepakt. We hadden al een hotel geboekt, want het is in dit land wat minder gebruikelijk of een stuk duurder om gewoon maar ergens binnen te stappen. Maar dit is ook wel fijn, want zo wisten we in ieder geval waar we heen moesten in deze grote stad, zeker na zo'n lange rit. In het hotel mochten we gelukkig vroeg inchecken en kregen we ook al meteen een gratis ontbijt aangeboden. In de vier dagen dat we er verbleven hebben we lekker een beetje rond gelopen in de old quarter, dit is de gezelligste wijk (en zoals de naam al zegt: de oudste wijk) van de stad met veel straatjes, koffiebarretjes, restaurants en accommodaties. Ook hebben we enkele grotere bezienswaardigheden bezocht, zoals het meer, de tempel of literature en een oude gevangenis. Joshi is ook nog naar de beroemde waterpoppenshow geweest (jeroen voelde zich niet zo lekker, dus die lag even op bed). Dit is een oude kunstvorm uit Vietnam. Hoewel je soms knettergek wordt van alle toeterende scooters is het wel een gezellige stad met dus veel leuke koffiebarretjes. De koffie is er heerlijk, hier wordt namelijk de beroemde weasel koffie geschonken, een van de duurste koffiesoorten ter wereld. Dit zijn bonen die door de wezel van de koffieplantages zijn gegeten en daarna weer zijn uitgescheiden. Vervolgens worden de bonen gebrand, en soms wordt bij het branden ook extra smaak toegevoegd, zoals chocolade. Zo puur is de koffie echt al heerlijk, maar daarnaast serveren ze het soms ook nog eens met een berg kokosijs in het glas. Jummie!!

Bai Tu Long Bay
Een van de meest bekende plekken van Vietnam is Halong Bay, met zijn honderden prachtige krijtrotsen die overal de zee uit schieten. Helaas is dit gebied hierom ook enorm toeristisch en wordt dan ook dagelijks platgelopen (gevaren) door hordes toeristen in package tours. Het is er letterlijk filevaren door standaard 2- en 3-daagse boottochtjes uitgevoerd door honderden verschillende boten en filelopen elke keer dat je van de boot af kunt om iets te bezoeken. Daar hadden we absoluut geen zin in.
Een alternatief was het minder bezochte, maar minstens zo mooie Bai Tu Long Bay, iets ten noorden van Halong Bay. Maar met een prijskaartje van 550 dollar voor een 3-daagse boottocht lag dit iets boven ons budget..
Op zulke momenten zijn we erg blij dat we in deze moderne tijd overal internet kunnen krijgen. Na enig zoeken op reisfora kwamen we op de gouden tip: neem gewoon een ferry naar een eiland dat ver uit de kust ligt, blijf daar lekker een paar dagen, en vaar eventueel via een andere route weer terug. Halong Bay beleving: 8.0. File lopen: 0.0. Andere toeristen: hooguit 6 op het hele eiland. Kosten: 6 euro per persoon per enkele reis. BoeJaa :-D.
We namen de lokale bus naar Halong City, en van daaruit nog een bus naar Van Don Island, waarvandaan de volgende ochtend om 7 uur een ferry zou vertrekken. We vonden een hotelletje, en alles leek gesmeerd te gaan.... Totdat.... Shit! Jos, we zijn ons paspoort vergeten bij het hotel in Hanoi!! Oww.. Wat stom.... Juist in een land als Vietnam blijkt dat errug onhandig, want ieder hotel wil/moet je paspoort inzien en bij zich houden tot je uitcheckt (vandaar ook dat we hem vergaten). En ja hoor, we komen beneden en de hoteleigenaar vraagt naar ons paspoort. Wij met handen en voeten uitgelegd dat we wel een paspoort hebben maar dat die in Hanoi ligt. De man keek ons niet direct tevreden aan, maar na het overhandigen van een kopie van de eerste pagina met onze persoonsgegevens leek hij tevreden gesteld.
Maar... toen we 's avonds na het eten terug kwamen stond hij ons al op te wachten en leek het erop dat hij ons het hotel uit zou gaan zetten, omdat hij niet ons visum nummer had. Blijkbaar hadden anderen met hem gepraat en aangegeven dat hij ons niet mocht huisvesten, want er stonden wat locals omheen die het met hem eens schenen te zijn. Na aandringen van ons dat hij een telefoontje moest plegen met ons vorige hotel om te bewijzen dat we legaal in het land verblijven, heeft hij waarschijnlijk iemand van de autoriteiten gebeld, en bleek het voor deze keer gelukkig allemaal akkoord te zijn. Pff.. Fijn. Het zou ons maar gebeuren dat we 's avonds laat in het donker op straat zouden worden gezet... Dat bleef ons gelukkig bespaard.

De volgende ochtend namen we om 7 uur de ferry. Helaas lukte het ons door foute voorlichting niet om de langzame boot naar het eiland te nemen, dus werd het een fastboat (die er een half uurtje korter over doet). Deze ging gelukkig toch nog langzaam genoeg om op het open achterdek te genieten van de woeste natuur met de enorme rotsen. Een prachtige tocht.
De boot bracht ons naar Quan Lan Island. Het grootste bewoonde eiland van het gebied. Bij aankomst hopten we in een wachtende tuktuk, en 3km verder kwamen we aan in het kleine stadje van het eiland. We vonden een slaapplek met een acceptabel bed bij een lief opatje.
We hebben eerst te voet, en later ook nog per scooter het eiland verkend. Het is mooi om het locale leven zo mee te maken. Het gaat er hier nog net zo aan toe als 50 jaar geleden. Veel vissers met soms zelfgemaakte bootjes, en boeren met stukjes land voor rijst en groenten. We zijn tijdens een van onze wandelingen door het dorp door een stel locals uitgenodigd (of eigenlijk min of meer naar binnen getrokken en neergezet) om voor niets mee te eten met een berg gekookte schelpjes en onbeperkte refills Vietnamese thee. Dat was smullen. Met handen en voeten van beiden kanten geprobeerd om kleine gesprekjes te voeren, heel interessant om op die manier een klein beetje te leren van de locale cultuur. Met de scooter zijn we het hele eiland over gereden en verschillende mooie stranden gezien. Helaas was her erg guur en regenachtig, dus even zwemmen of liggen op het strand zat er niet in. Één keer ging het zo los dat we met de scooter moesten schuilen onder een afdakje bij een huisje. Een aantal arbeiders waren daar op dat moment aan het werk aan de weg en kwamen ook schuilen. De opzichter haalde er een grote pot hete thee bij, en zo zaten we even later gezellig nippend aan de thee te wachten tot het weer droog was. Wat ons al vaker opviel tijdens deze reis is dat de mensen erg gastvrij zijn zodra je iets verder van de drukke, verwesterde, steden af komt.
Al met al een erg leuke ervaring om zo een paar dagen op dit afgelegen eiland te zijn geweest.

De tocht terug naar het vaste land en Hanoi.
Om jullie te laten zien dat we niet elke dag lanterfanteren, uitslapen en voor ons uit staren willen we jullie eens meenemen op een van onze typische 'reisdagjes'.
05.15u piep piep piep piep... De wekker, opstaan, zand uit de ogen wrijven, spullen pakken, regenjas aan.
06.00u betalen voor de kamer en in de regen de straat op.
06.00u volgeladen tuktuk aanhouden, tassen erin, en weg.
06.15u aankomst op de pier. Regen. Wind. Lekker guur. De slowboat van half 7 die we hoopten te nemen bleek er niet te zijn. Dus wachten tot we op de fastboat van 7 uur konden.
06.30u de bemanning kwam aan en we konden instappen.
06.45u bakjes erbij en ons meegenomen fruit en yoghurt klaargemaakt voor ontbijt.
07.00u de boot vertrekt. We kozen voor een andere route dan de heenweg, en voeren naar de haven van Halong City in plaats van Van Don Island. Zo kregen we een ander deel van de baai te zien. Deze tocht was nog mooier dan de eerste en stopte onderweg ook nog bij twee kleinere bewoonde eilandjes, waar we vele leuke, vooral zelfgebouwde, vissersbootjes hebben gezien.
08.30u aankomst in Halong City. We hadden nog geen idee waar we precies waren en hoe we van daaruit bij het busstation konden komen. Dus even een restaurantje gezocht waar we uit konden zoeken hoe nu verder, koffie, thee, tweede ontbijtje, en gaan.
10.00u onderweg naar het dichtstbijzijnde busstation zagen we een bus rijden met een bordje van het grote busstation waar we daarna naartoe moesten. Bus aangehouden en erin gesprongen.
10.15u aankomst Bai Chay busstation. Ticket kopen naar Hanoi. Plasje, ff zitten.
10.45u vrouwtje van de tickets zegt dat de bus van 11.00u vertrekt. Instappen en hij reed direct weg.
12.00u we moeten allebij vréselijk plassen. Uiteraard verstaat niemand de woorden 'toilet' of 'wc', dus in ons beste Vietnamees gevraagd aan de man die de kaartjes controleerde (ja bussen rijden in deze landen altijd met twee of meer personeel). Hij wees naar voren en gebaarde dat we bijna bij de tussenstop waren. Bijna is in deze landen een ruim begrip. Dus drie kwartier benen kruisend en blaas knijpend later stopte de bus en vlogen we naar buiten. Na de opluchting scoorden we wat te eten voor een lunch-on-the-go, en vertrok de bus weer.
15.15u de bus arriveerd op het westelijke busstation van Hanoi. Uitstappen, een paar opdringerige taxichauffeurs aan de kant duwen. Ff van de drukte weglopen. Rustig een goedkope taxi selecteren en weer instappen.
15.50u we zijn weer terug bij het hotel waar we 4 dagen daarvoor vertrokken waren. De man wist meteen wie er waren en overhandigde ons onze paspoorten. Gelukkig. Alles weer op zak!
16.15u backpacks even gestald bij het hotel en te voet verder naar het station om onze treintickets te kopen voor de rit naar Hue.
16.45u we komen aan op het station. De tickets voor dezelfde avond waren uitverkocht, dus we namen twee hardsleepers in de SE1/19.30u trein van de volgende dag.
En zo zat onze 'typische reisdag' er na 12 uur weer op. Deze reisdag valt voor ons onder de categorie 'easy' en is zeker nog niet een van de langste. We wandelenden rustig terug naar de old quarter waar ons hotel was, pakten een restaurantje voor het avondeten en daarna rolden we door naar het hotel. De volgende dag zouden we pas 's avonds de nachttrein pakken, dus we hadden nog lekker een dagje over om wat rond te struinen.

We zijn onderhand al een paar dagen in Hue en vertrekken morgen naar Hoi An, maar dat volgt de volgende keer want dit verhaal is onderhand alweer lang genoeg geworden :-)

Groetjes uit Hue!