In het land tussen Pokhara en Kathmandu

Onze reis van Pokhara naar Begnas Tal, Bandipur, Gorkha, Panauti en Kathmandu. De laatste dagen vóór de Vipassana...


Na de trekking in de Annapurna hadden we sterke behoefte aan een aantal dagen rust met de beentjes omhoog, en deze rust vonden we ook; in Begnas Tal bij het lieve gezinnetje dat het Begnas Coffee House bezat.
Maar eerst werd onze conditie nog eens flink op de proef gesteld door de heuvel te moeten beklimmen waar deze homestay op lag. In de volle hitte van de dag, alle bepakking, geen grijtje energie in de benen, moesten we toch vanaf het dorp zelf omhoog gaan lopen om een plekje te vinden. Na een uur zweten kwamen we -eigenlijk op zoek naar een ander- dit plekje tegen. Een prachtig uitzicht, nette kamer, verse eigen organische koffie en groenten. Dit was de plek waar we onze tas neer konden laten ploffen om er eens lekker van te gaan genieten.
We werden meteen verwelkomt als 'brother' en 'sister of didi' (zoals in Nepalese cultuur snel gebruikelijk is) van de familie.
Dezelfde avond konden we mee smullen van een overheerlijke dal bath van de moeder des huizes. Het voelde bijna als thuiskomen in dit kleine paradijsje.
De volgende dagen vulden zich eigenlijk met niets; een ochtendje staren naar het mooie meer en de bomen, een middagje lezen, een avondje kletsen met de familie... En in de ochtend zo nu en dan een frisse ochtendwandeling naar het dorp om lekkere sel roti te halen voor bij het ontbijt.
Na een paar dagen hadden we weer wat energie verzameld en zijn we een dag om het meer gaan lopen. Het is mooi om alle locals zo hun dag door te zien brengen in de velden, met de geitjes op pad of het runnen van de onbegrijpelijk geplaatste 'odd refreshment shops' waarvan het lijkt alsof er nooit een hond komt.
Tijdens ons verblijf zijn we meer en meer in de familie gegroeid totdat we ook zelf in de keuken mee hebben geholpen en de afwas hebben gedaan. Lange gesprekken hebben we gevoerd met de oudste zoon van het huis, wat ons echt veel inzicht heeft gegeven in het (harde) leven in Nepal.
Het deed toch wel een beetje pijn om deze lieve mensen weer te moeten verlaten...

Na weer een beetje te zijn opgeladen wilden we het volgende plekje op de kaart gaan opzoeken: Bandipur. Vroeger een zeer bekende plaats in Nepal en belangrijk onderdeel van een handelsroute. Vele jaren geleden is het echter langzamerhand in verval geraakt en werd het een spookstadje. De locale bevolking en overheid hebben dit aangepakt door er diverse guesthouses en voorzieningen te plaatsen waardoor het plaatsje in trek zou gaan komen voor toerisme. Op het moment van ons verblijf kunnen we zeggen dat het al aardig toeristisch is geworden, voor ons misschien al iets té, maar gelukkig waren we nog net op tijd om het toch vooral nog als een lief en romantisch plekje te mogen beleven. We hebben onszelf lekker verwend en zelfs twee avonden achter elkaar getrakteerd op een overheerlijke steak :-P. Dat was een heerlijke afwisseling op ons veelal bescheiden en vegetarische (dal bath-) bestaan.
De grootste grot van Nepal hebben we laten schieten omdat de benen er geen zin in hadden. En dat zegt een hoop, want de avontuurlijke Jeroen word meestal weer helemaal kind bij het zien van een grot tijdens de vakantie :-)

Na Bandipur kwam de teleurstelling dat Gorkha is genoemd. Een paar uur in de bus voor een luttele 30km bracht ons in het dorp, of eigenlijk de doorgaande straat. Omdat we precies op de belangrijkste dag van het festival van het licht (brother sister day) aankwamen en alle guesthouses hadden bedacht om daarom, in tegenstelling tot bij ons westerlingen, alle deuren te sluiten, waren we aangewezen op slechts 1 accommodatie die nog wel open was. Gelukkig was er nog wel ergens een goeie dal bath te scoren. De volgende dag zagen we dat Gorkha niet zoveel voorstelde. De reisgids had ons in het ootje genomen door de bezienswaardigheden iets teveel aan te dikken. Wat dat betreft heeft onze 'roughguide' nog niet zo heel veel punten gescoort hier in Nepal want het maakt zijn belofte zeker niet waar over de low-budget en off-the-beaten-path-maar-zeker-de-moeite-waard oriëntatie. Het hoogtepuntje was een bezoek aan het oude koninklijk paleis boven op de berg en een leuk gesprek met een local die zijn Engels wilde oefenen. Mooi, maar niet de moeite waard om daarvoor speciaal hier naartoe te reizen.

Op dit moment bevinden we ons in Panauti, ons laatste plekje voor onze terugkeer naar Kathmandu. Na een lange rit van 9 uur en 3 bussen verder kwamen we gisteravond in het donker aan. De bus, die onderhand leeg was, was zo aardig om ons naar het enige hotel te brengen die in het boekje stond. Er is vast meer, maar om daar nog in het donker naar te zoeken hadden we ff geen zin meer in na die lange rit.
Panauti is na Bakthapur de belangrijkste Newari stad van Nepal. De Newari zijn één van de oudste bevolkingsgroepen hier.
Vandaag hebben we een eerste wandeling gedaan die ons langs vele tempeltjes en pleintjes bracht en een oud stadsdeel waar de oude Newari stijl nog goed is terug te zien in de gebouwen met vele prachtige bewerkte houten elementen.

Op dit moment zitten we op het dak van het hotel de laatste stralen zon op te zuigen. De paar laatste dagen voorafgaand aan onze Vipassana gaan in. Dat voelt toch wel erg bijzonder. We voelen allebei heel goed van binnen dat we weldra zullen beginnen aan het grootste spirituele deel van onze reis.
Een reis om naar binnen te gaan, onszelf tegen te komen, te zien, te voelen en te leren. Best spannend hoor, maar we gaan er helemaal voor en stellen ons hart en hoofd volledig open om dit komende bijzondere deel van onze reis een hartelijk welkom te heten.
Op 1 november zullen we ons melden bij het registratiekantoor van het Dhamma Vipassana Centrum in Kathmandu, waarna we zullen afreizen naar het klooster even buiten Kathmandu om diezelfde avond de 'noble silence' over ons te laten komen. Noble Silence wil zeggen dat we vanaf dan 10 dagen lang niet mogen praten, communiceren, lezen, schrijven of elkaar aankijken. De dagen zullen zich volledig vullen met meditatie om ons te brengen naar het punt 'de dingen te zien zoals ze werkelijk zijn'.

We zullen ons weer melden als we weer naar buiten zijn gestapt en alles dat we hebben gevoeld en geleerd een plekje hebben kunnen geven.


En o ja, lieve lieve mams, gefeliciteerd met je verjaardag!!!!
Hierbij dan toch nog een cadeautje van de andere kant van de wereld in de vorm van dit reisverslag. We houden van je.