Beijing

Metro's, monopolie-geld, autochtone toeristen, grootheidswaanzin, rijst en dumplings. Welkom in Beijing, China!

In de dagen voor ons vertrek maakte iemand me erop attend dat bij het horen van het bekende 'mind your step' op Schiphol ons avontuur dan echt begonnen was. Bij het horen hiervan dachten we dan ook: yes, we hebben het gehaald! Na maanden voorbereiden was het dan echt zover. Na een klein afscheid op Schiphol gingen we dan echt...
Afgelopen dinsdag landden we rond 9u 's ochtends op de luchthaven van Beijing. Na een heerlijke en flink geprijsde kop thee op de luchthaven ging de backpack op de rug en de daypack op de buik. Naar buiten, op zoek naar vervoer dat ons in de stad kon brengen. Ons avontuur als reiziger door zuid-oost Azië was begonnen!

Na enig rondkijken is het de bus geworden die ons in een uurtje naar Beijing railway station bracht. Van daaruit -dacht Jeroen- dat we wel eenvoudig naar ons eerste hotel konden lopen (met alle bepakking over ons heen kun je misschien beter spreken over hiken). Na een leuke wandeling door de typische piepkleine straatjes (hutongs) die je in alle chaos een richting op dwingen die je eigenlijk niet had bedacht, kwamen we na een half uur weer netjes bij hetzelfde station uit. Dus... Plan b was toch maar een metro pakken naar een punt dichterbij het hotel. Hoewel Beijing een enorme stad is, is ze bijzonder goed te bereizen met het ondergrondse metro netwerk. Voor slechts 2 yuan (28 cent) krijg je een enkeltje naar iedere plek die via het netwerk van lijnen is te bereiken. Via een omweg uiteindelijk bij het hotel terecht gekomen en eerst welverdiend een paar uurtjes op bed gelegen.

Tegen de avond werd het tijd om toch weer het bed uit te komen om te wennen aan de nieuwe tijd en een hapje eten te scoren. Om maar meteen de vuurdoop te doen stapten we naar het eerste het beste tentje tegenover het hotel. Ofwel, meer een schuur met een paar parasols ervoor :-)
In China eet je eigenlijk altijd een verrassingsmenu omdat er nauwelijks Engels wordt gesproken en de plaatjes, als ze er al zijn, je niet vertellen hoeveel pepers er in het gerecht zijn verwerkt. Maar verder is de Chinese keuken echt heerlijk, en zoals velen al melden, een wereld van verschil met de Chinees om de hoek in Nederland. Heerlijke groentengerechten, kruiden, rijst, noodles en lokale lekkernijen zoals de soort-van-pannenkoeken, yoghurt uit een kleistenen potje en dumplings.

De afgelopen dagen hebben we besteed om een aantal plekken in Beijing te bezoeken; de verboden stad, park met de temple of heaven, de tuin van het zomerpaleis, hutongs, park naast de Verboden Stad en met stip op 1 De Muur. Wat een enorm bouwwerk.. Zo indrukwekkend, groots, waanzinnig... Ja waanzinnig, want hoe en waarom moet iemand het verzinnen om in vredesnaam zo'n enorm bouwwerk te willen of moeten bouwen? Grootheidswaanzin? Angst? Het zette ons aan het denken hoe de wereld in elkaar zit dat dit soort letterlijke muren nodig worden geacht. We hebben het stuk gerestaureerde muur bij Badaling bezocht, en bijna alles bewandeld dat was opengesteld voor publiek. Een bijzondere ervaring, maar daarvoor moet je wel eerst een soort van circus negeren en een stuk doorlopen om de massa toeristen kwijt te raken. Oh en goede beenspieren zijn een pré! Die brandden twee dagen later nog na :-)

Naast de bezienswaardigheden vult de dag zich met gewone dagelijkse bezigheden zoals boodschappen doen. Het leuke aan een land als China is dat zelfs dat een ontdekkingstocht is als je er niets van kunt lezen en niemand je verstaat.

En de Chinese cultuur, tja, ff wennen. Roggelen is hier een sociale gewoonte, de hygiëne wensen liggen een paar treden lager. Als buitenlander wordt je ongegeneerd bekeken, nagestaard en gefotografeerd (soms proberen ze dit stiekem te doen) en privacy is ook wat minder belangrijk. Wat ons verder opvalt is dat men er bijzondere mode op nahoudt, wat niet echt modieus is te noemen. Het lijkt erop dat je vooral status hebt als je in sportkleding loopt. Bijna alle vrouwen hebben een pony, niemand draagt make-up of een zonnebril en alle mannen 'horen' hier te roken. Verder valt het reuze mee hoe klein ze hier zijn. En gezond eten, mm dat is er ruimschoots, maar zelf eten ze het niet. Het is vooral heel veel varkensvlees. Grote lappen door het eten en zelfs worst-snoepjes en chips met varkenssmaak. Ook de westerse invloed is duidelijk terug te zien, bolletjes, toast en stokbrood wordt overal zeer veel genuttigd. Maar we hebben onze draai prima kunnen vinden, binnen enkele dagen voelden we ons al aardig ingemixt. Hoewel, we blijven toch wel een verschijning want er zijn hier echt verrassend weinig blanke toeristen. In deze hele week zijn we er misschien een handvol tegen gekomen.

Op dit moment liggen we in de trein naar Chengdu, ons volgende punt van de reis. Dit is een flinke trip van 2000 km en 31 uur afwisselend zitten en liggen op onze 'hardsleeper'. Dat harde valt gelukkig reuze mee trouwens. We zijn best een beetje trots want we hebben helemaal zelf onze tickets weten te bemachtigen, terwijl er geen woord Engels werd aangegeven of gesproken. Met geduld,zoeken en wat handen en voeten taal kom je er dus ook!

Een andere kleine overwinning was het plekje waar we de afgelopen dagen echt héérlijk hebben zitten smullen. Geen kaarten met plaatjes, geen woord Engels, maar wel heel vriendelijk en vrolijk. Het eten wat andere mensen daar aten zag er telkens zo lekker uit dat we vonden dat we dat toch ook moesten kunnen, ondanks gebrek van enig communicatiemiddel.

Zo schrijven op een klein telefoontje neemt veel tijd in beslag, maar dat is prima want er kan nog aardig wat tijd worden gedood voordat we arriveren. Het is nu tijd voor avondeten. Zelf zo maar ff de groenten gaan snijden.

Morgenvroeg komen we rond 5 uur in de ochtend aan in Chengdu. Daar gaan we eerst naar het 'mix' hostel voor de eerste twee nachtjes en gaan we proberen de tour door Tibet naar Nepal te regelen. Toch wel de hoofdreden van onze reis door China.

Groetjes uit de K1363 van Beijing naar Chendu! (dit berichtje word dus iets later gepost).

Liefs J&J